June 2003

JUZ CZAS TO SKONCZYC

, , 0

Pozostaliśmy już tylko wspomnieniem
Zapisanym w sercach listem lub zdjęciem
Na zawsze będąc tymi, kim chcieliśmy
Pozostając tylko na marzeniach
Nie żałuję ani jednej chwili
Którą dałem Tobie i którą Ty dałaś mi
Czas jednak uśmiechnąć się do siebie
Zamknąć książkę z przeszłością
I zapamiętać wszystko w sercach
Posuwać się dalej w swoich życiach
Ja będę wciąż sobą
Ty będziesz tą dziewczyną, którą znałem i znam
Za każdym razem
Gdziekolwiek byśmy się spotkali
Czy to bezpośrednio czy nie
Będziemy się uśmiechać na swój widok
Trzymając się czasem za ręce
Oglądając zachody słońca
Pozostaw mnie w swojej pamięci
Zdążajmy już
Bo drogi życia czekają na przetarcie
A kto wie
Może kiedyś znów
Spotkamy się jak kiedyś
Szukając siebie na rozdrożach dróg
Tęskniąc za następnym spotkaniem
Chcąc żyć
Razem

NADSZEDL CZAS NA ZMIANY

, , 0

Opamiętać się to taka trudna rzecz
Przecież nie wiem, kiedy i jak
Czasem nawet tego nie chcąc
Zapominając, że zabieram czyjeś życie
Już nadszedł czas
Zamknę swoje drzwi na troszku
Porozmyślam na swoim zamku
O sobie
O życiu
Istnieniu moim w życiu
Nie koniecznie chcąc osiągnąć przez to jakiś cel
Zamknę się żeby być zamkniętym
Odsuniętym od społeczeństwa
Wrócę do tego, kim jestem
Nabierając wartości, które niemal zaginęły
Umarły we mnie z biegiem dni
Rzeczywistość wymyła je jak wartki strumień
Wymywa glebę po burzy
Gdzieś we mnie jest jeszcze
Oryginalny kolor serca
Prawdziwy smak i sposób bycia
Mnie samego
Taki jest właśnie mój cel
To dziś wstanę z przyziemnej mgły
Otrząsnę wodę z ubrania
I podniosę do góry oczy
Bo odnajdę siebie
Już czas
Żeby odnaleźć własne sumienie

GDZIE TO JEST

, , 0

Niewiele dzisiaj mam
Tylko serce, które gdzieś jest tam
I małe oczka mrugające
Na ciebie wciąż spoglądające

Życia przeżyłem mały szlak
Dni, które kto wie ile są warte
Lecz stoję dziś sobie tak
By ci pokazać mego życia szlak

Tam były łzy a tam śmiech
Tutaj to nawet nie było mnie
A kiedy tak stoję tutaj dziś
To gdzie ja jestem, czy pociąg uciekł mi?

Lecz nie ma pociągu i szlaku wytartego
Bo każdy dzień nie podobny do innego
Jestem sobie tylko ja
I ona idąca ze mną za pan brat

Spójrz mi w oczy, dotknij dłoni mej
To jest ten świat uroczy, którego kawałek jest w niej
Podnieś ręce gdzie słońce jest
Życie się tu nie kończy to tylko przystanek młodości twej

jestesmy tylko ludzmi

, , 0

Nazywamy się ludźmi
Bo wstajemy rano i jemy śniadanie
Biegnąc później do pracy
Żeby tylko się nie spóźnić
Życie ucieka nam jak błysk światła
Upadamy w tym życiu żeby się podnieść
I podnosimy żeby znowu szybko upaść
Bezbłędne są nadzieje głupców
Na to, że życie to spełnienie marzeń

ON THE CLIFF OF BED

, , 0

It is me
Surrounded by the walls of reality
In complete silence
I think
What secrets are within this day
Unfolded underneath my life’s footsteps
My head is little off the bed
Looking at the world up side down
It is the only time
I see everything right
One blink of the eyes
Clearing up the curtains
Of today’s play
Please stop me from falling down
Loosing myself within the imagined world
Take me back home
Let me sleep
On my old pillow
And dream of coming days
That some day will pass like yesterday did