Zniknela bez sladu. Moze trafila na ten blog. Moze zna czesc prawdy o mnie. Moze cos sie w jej zyciu stalo w czym powinienem jej jakos pomoc lub wesprzec. Jednak nic nie moge. Czekam az sie znowu odezwie. Martwie sie, a moj telefon sie nie odezwal. Moze jutro, moze jeszcze dzis zobacze slowo “jestem”.
Pomyslalem sobie zeby znow przejechac sie do ksiegarni. Lubie tam bywac. Najczesciej nic nie kupuje, jestem tylko po to aby pobyc posrod wielu ksiazek. Podotykac pulek i poprzygladac sie czy na podlodze nie siedzi jakas mloda laska. Moze wspolne zainteresowanie to cos na co powinienem zwracac uwage bardziej niz dotychczas.
Kiedy wstalem zdazylem tylko umyc oczka. Po 10 minutach juz tuptalem chodnikiem obok mojego domu. Poranek jest taki mglisty i pada drobna mzawka. Jednym slowem zrobilo sie przyslowiowo i doslownie jesiennie. Ale ja lubie mgle. Daje otoczeniu ta specjalna cisze, ten spokoj ktory czasem jest potrzebny jak sie spieszy codziennie rano do pracy czy do szkoly czy gdziekolwiek tam biegniemy. Zrobilem sobie niemal dzien przerwy od pisania. Tak cichutko sie zrobilo z powiadomieniami (czy jak sie to pisze) o nowym komentarzu ;)).. Przygladam sie tylko zyciu lub fantazji innych. W uszach gra Govi – Europa… wciaz jakims dziwnym sposobem nie znudzilo mi sie to. Pozwala plynac i odplywac. Istniec w swiecie ktorego nie mam.