Jestes naga w niezbereznym tego slowa znaczeniu. Oboje wiemy jak wygladaja nasze ciala pod swiatlem artystycznego podejscia do sprawy. Juz wiele razy ogladalismy sie noca w blasku ksiezyca sluchajac ciszy a zarazem dzwiekow budzacego sie dnia. Tak tez sobie Ciebie wyobrazam kiedy dni zasloni ciemny kalejdoskop roznych spraw ktore przyniesie kolejny dzien. Nawet pustka i tesknota jest wciaz nasza.
…bo swiat, aby go zobaczyc, trzeba na niego patrzec nie swoimi oczami najwpierw. Z perspektywy dziecka, to wszystko jest takie proste, a kazdy krok jest odkryciem w przyszlosc. Nie ma pamieci ktora by gnebila mysli nie pozwalajac zrobic kolejnego kroku bez odwracania sie w tyl. W oczach czlowieka szczesliwego swiat jest u podnoza stop. Bezwsglednosc wladzy nad swoim losem i kierunkiem pojscia dalej jest uczuciem ktore kazdemu z nas czasem oswieca umysl, zazwyczaj gasnac po jakims czasie. Mimo to, w koncu zyje sie dla chwili. Podlosc zycia i nieszczescie widziane przez osoby zasloniete kroplami lez uswiadamia nam iz moze byc gorzej. Wreszcie jestesmy my. Nieswiadomi swoich mozliwosci i talentow zakladamy okulary nie chcac aby inni widzieli glebie naszych dusz. W koncu tajemnice sa takie glebokie, przenikajace nas do konca. Wstydliwa przeszlosc, niepewna przyszlosc, drazniaca terazniejszosc.
Przecieram cienka mgielke na dnie szklanki. Przez nia widze swiatelko ktore wylaczam i wlaczam codziennie. Swiatelko od ktorego zaczyna sie i konczy kontakt z swiatem w ktorym zyje. Uwierzylem iz kolor moich mysli nie jest zly. Staram sie wierzyc ze jestem dobrym czlowiekiem. Wiem ze nie spelnie wszystkich swoich marzen. Ale po to one sa. Aby nasycac moje mysli nadzieja, za ktora podazam nie zapominajac o tym co jest, zeby nie minac ani jednej chwili.
…te chwile przychodza. Zdaje sobie sprawe ze one raczej nie znikna z mojego zycia ot tak. Upadki staly sie czyms co jak to mowia jest chlebem codziennego zycia. Czlowiek po jakims czasie zaczyna w sobie budowac taki pancerzyk obronny. Czasem jednak trudno jest powiedziec czy ten pancerzyk jest przeciwko temu calemu zlu ktore nas spotyka czy przeciwko nam samym zebysmy mieli wytlumaczenie dla siebie na to aby juz dalej nie ciagnac niczego i nie probowac nic zrobic w naszym zyciu. Spotykaja nas czasem chwile ktore nie przewidzielismy. Male momenty o ktorych pewnie juz nieraz wspominalem. Spojrzenia obcej osoby w nasza strone w ktorych widzi sie to inne cieplo i czuje sie ta dziwna nadzieje. Tak samo jak te chwile, jak tylko te spojrzenia, w zyciu przychodza tez zwroty we wlasciwa strone ktorych nigdy sie nie oczekiwalo. Kazde jutro jest przeciez biala kartka, nie zabazgrana naszym pismem, czysta szansa naszego pamietnika. Mowie sobie momentami ze jestem kompletnym zerem, bo tak sie wtedy czuje, bo tak wtedy widze caly ten swiat. Raz nawet poszedlem specjalnie do baru zeby o tym wszystkim zapomniec. Pomoglo. Jednak nadzieja musi trwac. To jest najwieksze dobro jakie nas, ludzi samotnych i zgladzonych, ludzi ktorzy gdzies nieoczekiwanie pobladzili w swoim zyciu, spotkalo. Marzenia czasem bola. Bo nie spelniaja sie. Ciagle sa jakims punktem przed nami ktorego nawet nie widzimy, ktory sobie wyobrazamy. Marzenia sa bodzcem ktory czasem sprawia ze robimy rzeczy na ktore w normalnym stanie ducha nie odwazylibysmy sie lub bysmy ich nie zauwazyli. To my, kiedy idziemy ulica i widzimy dwoje mlodych lub starszych ludzi trzymajacych sie za reke, doceniamy wartosc tego prostego gestu. Jest wiec jakis sens nawet w byciu nieszczesliwym. Jest sens bo dzieki temu ktos widzi szczescie innych. Mozna by poddac pytaniu to czy taki obrut sprawy jest sprawiedliwy, czy to jest fair ze jedni to maja ot tak bez staran, inni sa glodni cale zycie i nie dostaja nic. Odpowiedz jest pewnie nie taka jaka bysmy chcieli uslyszec. Bo to jest nie fair, ale i jest fair. Dzieki temu wszystkiemu my jestesmy jacy jestesmy. Dzieki tym zmaganiom stajemy sie czuli na gesty innych, nawet ta najmniejsze. Mozemy o nich pisac, mozemy sie nimi dzielic majac wtedy poczucie ze jest nas wiecej. Wiec nie ma sensu tylko plakac. Trzeba sie otrzasnac. Wiedzac zarazem ze za jakis czas znowu bedziemy na samym dnie, placzac tak jak kilka chwil temu. Trzeba usmiechnac sie do siebie samych w lustrze kiedy nasze twarze przypominaja potworkow rano po przebudzeniu. Codzienna walka nie jest spowodowana tym ze swiat jest taki straszny. To jest wynik tego ze my widzimy duzo wiecej niz cala reszta ludzi. Potrzebujemy duzo wiecej ale mozemy tylko w myslach odwiedzac miejsca naszych marzen.
…przychodze tylko noca. Wtedy twoje oczy zamkniete w spokojnym snie nie widza moich lez tesknoty. Z kazda chwila umieram zamkniety za klatka rzeczywistosci. To nie wina swiatu, wiem. To nie wina czasu, wiem. To nie moja wina, to tez wiem. Po prostu tak juz jest. W zakamarkach mysli mam wciaz nadzieje ze przyjdziesz, ze zbudzisz mnie rano swoim cialem. To nie zapach truskawek budzi mnie do kolejnego dnia, to nadzieja ze ten dzien mi moze ciebie przyniesc. Nie gniewam sie na Boga za swoja samotnosc. Ktoz winien jesli nie Ja. Dzis znow minela chwila w ktorej istnialo lato. Jego promyki staja sie coraz slabsze, noc zaczyna skradac sie w okna coraz wczesniej. W myslach juz cie widze, tuz obok…. nie zaleznie od tego czy jest lato czy zima. W myslach ciagle jestes, dajac mi nadzieje na kolejny dzien.
…wiec dowiedzialem sie oficjalnie ze jestem pijakiem. Chyba mowi sie trudno. Kiedys w koncu trzeba w sobie stworzyc jakis nalog. Moze zmiana z tego ze ciagle siedzialem na internecie na picie dobrze mi zrobi. Przynajmniej siedzac tak jak teraz w barze moge sobie popatrzec na piekna kobiete stojaca obok mnie. Swiat jest inny kiedy patrze na niego z tego miejsca w ktorym jestem teraz. Obcy ludzie ale mimo wszystko ludzie, moze teraz zdarzy sie ten cud w ktorym poznam ta jedna ktora spyta sie jaki jest moj swiat, ta jedna ktora zapyta sie co sie dzieje dzisiaj w mojej malej glowce. Momentami boje sie ze wpadam w nalog i ze to wszystko kiedys sie skonczy dla mnie z bardzo smutnymi skutkami. Nie boje sie. Wiem ze robie cos dla siebie, wiem ze wychodze z domu i zauwazylem iz stracilem wiele czasu ktory moglem spedzic z innymi ludzmi. Siedze nad piwem i jest mi smutno ze zycie wciaz ukrywa przedemna to wszystko co sprawilo by ze poczulbym sie duzo lepiej. Wiara to jednak cos bardzo pieknego. Postanowilem wiec jej zaufac i oddac sie kazdej chwili ktora jest kiedy jestem poza domem. Bycie z innymi sprawia mi przyjemnosc ktorej nie czulem wczesniej. Sprawia ze naleze do czegos, ze jeszcze jest szansa. Jej spojrzenia sa takie mile. Wiem ze to tylko taka gra, w ktorej wygrywa ta osoba ktora zaplaci wiecej za kolejne piwo. Po to w koncu ona tu stoi. Mi zostalo pol szklanki. Bede ja pil powoli. Chce zeby ta chwila trwala wiecznie.