January 2008

…lubie tak robic, kiedy jest noc przekraczac skrzyzowania ulic. Tam swieca swiatla, tu przechodzi ktos po cichu, kobieta wraca z pracy w fartuszku kelnerki. Za oknami raz po raz slychac rozmowy ludzi. Myslalem ze w srodku domu zawsze mozna spokojnie rozmawiac. Teraz jest zima, chlodne powiewy powietrza sprawiaja ze jestem skulony pod ciepla kurtka. Chociaz raz na tydzien staje sie kawalkiem wielkiego swiata, kawalkiem zycia poza swiatlem monitora. Jeszcze nie gotowy na blask slonca, niesmialy jego promieni, wtedy widac wszystko kazdy wyraz moich oczu.

Zaczalem znowu przygladac sie rzeczom malym, temu wszystkiemu co jest zaraz obok mnie. Nawet zaslona pod prysznicem wydaje sie byc ciekawa kiedy kropelki wody po niej splywaja. Ten spokoj jest swego rodzaju rarytasem. Wtedy tez bylem taki, kiedy pisalem, kiedy tworzylem swoje mysli na kartkach papieru. Nie chce tego zmieniac. Lubie widziec wiecej niz tylko ulice. Lubie dostrzec jej rownosc i nierownosc. Patrzac na twarze ludzi, wyssac z ich spojrzenia moment w ktorym sie wlasnie znajduja w ich zyciu.

Musze w koncu zdac sobie sprawe z tego ze gdzies tam gleboko ta wiara nie umarla. Ten plomyk ktorego zawsze sie trzymalem wciaz tli sie.

Tylko kto to zrozumie? Ze wiatr znow do mnie szepce……..

…gdzies w odleglej przestrzeni istnieje ten wymiar    mysli w ktorym wszystkoo jest na wlasciwym miejscu. Slowa odnajduja swoja wartosc w czynach ktore poo  nich nastepuja, wiara w to ze cos moze byc lepiej nie jest tylko zludna nadzieja, spelnia sie w kazdym oddechu  naszego  zycia. Wolam wiec w  myslach, choc wiem ze nikt mnie nie uslyszy, aby odnalazly   mnie chwile dla   ktorych zawsze  chce zyc,  chwile dla  ktorych  poswiecilbym zmiane swojego zycia. Podchodze do wszystkiego z dystansem, podchodze z niepewnoscia dla  ktorej oddaje wszysstkko, kazdy kawalek swojego istnienia.

Mrok zaczal ogarniac moje mysli. Lawina wciaz  wisi gdzies w powietrzu nienaruszona przez chlodny zimowy wiatr. Czekam az zabierze  mnie na zawsze w chlodne objecia ciszy….

…”wiesz Mamo, wyobrazilem sobie ze, ze nie ma Boga nie ma Boga… nie… samotnosc to taka straszna trwoga”…..

…nie znalem go. Nawet nie wiedzialem jak ma na imie. W koncu w tym jestem dobry, zapominaniu jak kto ma na imie. Zawsze wydawalo sie mi ze jest dziwny, tak przynajmniej wtedy sie zachowywal kiedy go widzialem. W jakze wielkim bylem bledzie, jakze niesluszna byla moja ocena. Pare dni temu dowiedzialem sie ze idzie do szkoly, jest artysta. Umie bardzo pieknie malowac cokolwiek zechce. Wtedy, o poranku, uswiadomilem sobie bezsensownosc osadzania kogos bez poznania jego duszy. W koncu, jaka jest moja dusza? Czyz nie zupelnie inna niz cialo ktore sie blaka po tym swiecie? W myslach to wszystko wyglada tak zupelnie inaczej, rozmowy maja sens, przemyslenia odnajduja swoj punkt wytlumaczenia. Nawet ja jestem normalny. Nawet swiat jest piekniejszy.

…trafilem na to calkiem przez przypadek. Mam setki dokumentow ktore odzyskalem z dyskow komputerowych. Bez nazw tylko z numerkami. Klikalem i klikalem az wkliknalem. Moj stary pamietnik z przez 10 lat. Przegladajac go bylo cofnieciem sie w czasie. Zauwazylem ze pewne mysli o sobie nie zmienily sie. Tak pewnie juz pozostanie. Zaciekawil mnie fakt opisu mojej pierwszej znajomosci internetowej. Takiej znajomosci ktora byla wymiana intymnych slow. Dawniej to wygladalo zupelnie inaczej. To wlasnie w tamte dni to wszystko sie zaczelo. Dzien po swoich urodzinach napisalem ze mam 22 lata. Boze, a teraz? W sumie niewiele sie zmienilo w moim zyciu. Albo nie, to by bylo niesprawiedliwe wobec mnie samego stwierdzenie. Cos przeciez osiagnalem. Pod koniec pamietnika jestem z inna kobieta. To jej napisalem pewne slowa, i to z nia zblizylem sie pewnie najbardziej. Ale to wszystko taka odlegla przeszlosc. Nad tamtymi slowami lezy juz kurz i chyba lepiej go nie  rozgrzebywac.

Coraz dalej oddala sie linia realnosci, coraz glebsza zapada cisza….

…juz minelo pol miesiaca odkad ten nowy 2008 rok sie zaczal. Jakos pusto mi w slowach. Usiadlem wiec i w media playerze wpisalem Dan Gibson. Znalazlo tych kilka utworkow ktore mnie czasem uspokajaja. Za szybkie to wszystko. Nawet rzucilem picie kawy w tym tygodniu z uwagi na swoje bezpieczenstwo w trakcie jazdy samochodem z pracy do domu. Jednego dnia to mi az kierowca duzego samochodu mrugal swiatlami bo chyba jechalem jak pijany. Wtedy uswiadomilem sobie ze naprawde cos jest nie tak. W tym tygodniu robie sobie mocne, bo skladajace sie z 4rech lyzeczek, kakao. Nie smiac sie! Lubie to swoje kakalko. No to zeby mi za wygodnie nie bylo to w Niedziele polamalem se plecy i chodzilem jak umierajacy dziadek ;). No tak, nie ma sie z czego smiac z doroslejszych niz Ja ludzi. Wiec powaga. Ale, okazalem swoja cierpliwosc i nie klalem z tego powodu. Juz jest coraz lepiej. Potrzebuje wakacji, chcialbym wyjechac gdzies sam. No moze czasem zmieniam co do tego “sam” zdanie. Bo gdyby jakas samiczka sie odwazyla to dlaczego by nie.

Postawilem sobie pewien cel, ktorego jak narazie staram sie trzymac. Otuz postanowilem kupic sobie program dzieki ktoremu bede mogl czytac 1000 wyrazow na minute ( kupilem, w czasie przeszlym juz bo to rzecz dokonana ). Tak wlasciwie to moim celem jest to zeby usiasc sobie ktoregos dnia, bez wzgledu na pogode i przeczytac w ciagu tego jednego dnia cala ksiazke, jedna. Pamietam jak uczylem sie pisania na klawiaturze i jakie to bylo bolesne zapamietywanie ktory klawisz a wlasciwie ktora literka znajduje sie w danym miejscu. Za kazdym przycisnieciem mowilem ta literke na glos, ciekawe czy rodzinka sie ze mnie smiala ;).  Pewnie tak. Ale teraz, wciaz nie pamietam gdzie sa literki za to pisze szybciej niz mowie. Klikanie stalo sie druga natura, czyms juz wrodzonym. Narazie usmiecham sie jak widze te cwiczenia pod koniec tego calego programu, smialem sie tez jak byl urywek filmu w ktorym pani pokazuje jak trzymac ksiazke zeby kartki przelatywala z jednej strony na druga i nie trzeba bylo tracic czasu na ich przewracanie. Mysle jednak ze tak samo jak wzbudzam zachwyt i zdziwienie co niektorych ludzi tym jak szybko umiem pisac, tak samo moze byc z czytaniem. W koncu czlowiek jesli sie uprze i bedzie cwiczyl to dotrze do swojego celu, prawda?

Czuje potrzebe rozmowy. Ale mam na mysli taka prawdziwa rozmowe w ktorej druga osoba siedzi naprzeciwko mnie i slucha, patrzy sie mi w oczy. Momentami przylapuje sie na tym ze zacinam sie w momencie kiedy cos mowie, nie martwie sie tym jednak za bardzo. Wielcy poeci tez niewiele mowili, chyba 😉 Nie ze ja jestem wielki, bron Boze.

Rano niebo zaczyna miec kolor rozowy. Czekam na wiosne, czekam na lato zeby moc znowu siedziec sobie za domem, zeby moc czytac, piec w grillu ziemniaki. Czekam tez az moje nowe zywe tym razem roslinki w akwarium urosna. Czekam az przyjdzie ona… kimkolwiek jest.