Blog

…bo swiat, aby go zobaczyc, trzeba na niego patrzec nie swoimi oczami najwpierw. Z perspektywy dziecka, to wszystko jest takie proste, a kazdy krok jest odkryciem w przyszlosc. Nie ma pamieci ktora by gnebila mysli nie pozwalajac zrobic kolejnego kroku bez odwracania sie w tyl. W oczach czlowieka szczesliwego swiat jest u podnoza stop. Bezwsglednosc wladzy nad swoim losem i kierunkiem pojscia dalej jest uczuciem ktore kazdemu z nas czasem oswieca umysl, zazwyczaj gasnac po jakims czasie. Mimo to, w koncu zyje sie dla chwili. Podlosc zycia i nieszczescie widziane przez osoby zasloniete kroplami lez uswiadamia nam iz moze byc gorzej. Wreszcie jestesmy my. Nieswiadomi swoich mozliwosci i talentow zakladamy okulary nie chcac aby inni widzieli glebie naszych dusz. W koncu tajemnice sa takie glebokie, przenikajace nas do konca. Wstydliwa przeszlosc, niepewna przyszlosc, drazniaca terazniejszosc.

Przecieram cienka mgielke na dnie szklanki. Przez nia widze swiatelko ktore wylaczam i wlaczam codziennie. Swiatelko od ktorego zaczyna sie i konczy kontakt z swiatem w ktorym zyje. Uwierzylem iz kolor moich mysli nie jest zly. Staram sie wierzyc ze jestem dobrym czlowiekiem. Wiem ze nie spelnie wszystkich swoich marzen. Ale po to one sa. Aby nasycac moje mysli nadzieja, za ktora podazam nie zapominajac o tym co jest, zeby nie minac ani jednej chwili.

…te chwile przychodza. Zdaje sobie sprawe ze one raczej nie znikna z mojego zycia ot tak. Upadki staly sie czyms co jak to mowia jest chlebem codziennego zycia. Czlowiek po jakims czasie zaczyna w sobie budowac taki pancerzyk obronny. Czasem jednak trudno jest powiedziec czy ten pancerzyk jest przeciwko temu calemu zlu ktore nas spotyka czy przeciwko nam samym zebysmy mieli wytlumaczenie dla siebie na to aby juz dalej nie ciagnac niczego i nie probowac nic zrobic w naszym zyciu. Spotykaja nas czasem chwile ktore nie przewidzielismy. Male momenty o ktorych pewnie juz nieraz wspominalem. Spojrzenia obcej osoby w nasza strone w ktorych widzi sie to inne cieplo i czuje sie ta dziwna nadzieje. Tak samo jak te chwile, jak tylko te spojrzenia, w zyciu przychodza tez zwroty we wlasciwa strone ktorych nigdy sie nie oczekiwalo. Kazde jutro jest przeciez biala kartka, nie zabazgrana naszym pismem, czysta szansa naszego pamietnika. Mowie sobie momentami ze jestem kompletnym zerem, bo tak sie wtedy czuje, bo tak wtedy widze caly ten swiat. Raz nawet poszedlem specjalnie do baru zeby o tym wszystkim zapomniec. Pomoglo. Jednak nadzieja musi trwac. To jest najwieksze dobro jakie nas, ludzi samotnych i zgladzonych, ludzi ktorzy gdzies nieoczekiwanie pobladzili w swoim zyciu, spotkalo. Marzenia czasem bola. Bo nie spelniaja sie. Ciagle sa jakims punktem przed nami ktorego nawet nie widzimy, ktory sobie wyobrazamy. Marzenia sa bodzcem ktory czasem sprawia ze robimy rzeczy na ktore w normalnym stanie ducha nie odwazylibysmy sie lub bysmy ich nie zauwazyli. To my, kiedy idziemy ulica i widzimy dwoje mlodych lub starszych ludzi trzymajacych sie za reke, doceniamy wartosc tego prostego gestu. Jest wiec jakis sens nawet w byciu nieszczesliwym. Jest sens bo dzieki temu ktos widzi szczescie innych. Mozna by poddac pytaniu to czy taki obrut sprawy jest sprawiedliwy, czy to jest fair ze jedni to maja ot tak bez staran, inni sa glodni cale zycie i nie dostaja nic. Odpowiedz jest pewnie nie taka jaka bysmy chcieli uslyszec. Bo to jest nie fair, ale i jest fair. Dzieki temu wszystkiemu my jestesmy jacy jestesmy. Dzieki tym zmaganiom stajemy sie czuli na gesty innych, nawet ta najmniejsze. Mozemy o nich pisac, mozemy sie nimi dzielic majac wtedy poczucie ze jest nas wiecej. Wiec nie ma sensu tylko plakac. Trzeba sie otrzasnac. Wiedzac zarazem ze za jakis czas znowu bedziemy na samym dnie, placzac tak jak kilka chwil temu. Trzeba usmiechnac sie do siebie samych w lustrze kiedy nasze twarze przypominaja potworkow rano po przebudzeniu. Codzienna walka nie jest spowodowana tym ze swiat jest taki straszny. To jest wynik tego ze my widzimy duzo wiecej niz cala reszta ludzi. Potrzebujemy duzo wiecej ale mozemy tylko w myslach odwiedzac miejsca naszych marzen.

…przychodze tylko noca. Wtedy twoje oczy zamkniete w spokojnym snie nie widza moich lez tesknoty. Z kazda chwila umieram zamkniety za klatka rzeczywistosci. To nie wina swiatu, wiem. To nie wina czasu, wiem. To nie moja wina, to tez wiem. Po prostu tak juz jest. W zakamarkach mysli mam wciaz nadzieje ze przyjdziesz, ze zbudzisz mnie rano swoim cialem. To nie zapach truskawek budzi mnie do kolejnego dnia, to nadzieja ze ten dzien mi moze ciebie przyniesc. Nie gniewam sie na Boga za swoja samotnosc. Ktoz winien jesli nie Ja. Dzis znow minela chwila w ktorej istnialo lato. Jego promyki staja sie coraz slabsze, noc zaczyna skradac sie w okna coraz wczesniej. W myslach juz cie widze, tuz obok…. nie zaleznie od tego czy jest lato czy zima. W myslach ciagle jestes, dajac mi nadzieje na kolejny dzien.

…wiec dowiedzialem sie oficjalnie ze jestem pijakiem. Chyba mowi sie trudno. Kiedys w koncu trzeba w sobie stworzyc jakis nalog. Moze zmiana z tego ze ciagle siedzialem na internecie na picie dobrze mi zrobi. Przynajmniej siedzac tak jak teraz w barze moge sobie popatrzec na piekna kobiete stojaca obok mnie. Swiat jest inny kiedy patrze na niego z tego miejsca w ktorym jestem teraz. Obcy ludzie ale mimo wszystko ludzie, moze teraz zdarzy sie ten cud w ktorym poznam ta jedna ktora spyta sie jaki jest moj swiat, ta jedna ktora zapyta sie co sie dzieje dzisiaj w mojej malej glowce. Momentami boje sie ze wpadam w nalog i ze to wszystko kiedys sie skonczy dla mnie z bardzo smutnymi skutkami. Nie boje sie. Wiem ze robie cos dla siebie, wiem ze wychodze z domu i zauwazylem iz stracilem wiele czasu ktory moglem spedzic z innymi ludzmi. Siedze nad piwem i jest mi smutno ze zycie wciaz ukrywa przedemna to wszystko co sprawilo by ze poczulbym sie duzo lepiej. Wiara  to jednak cos bardzo pieknego. Postanowilem wiec jej zaufac i oddac sie kazdej chwili ktora jest kiedy jestem poza domem. Bycie z innymi sprawia mi przyjemnosc ktorej nie czulem wczesniej. Sprawia ze naleze do czegos, ze jeszcze jest szansa. Jej spojrzenia sa takie mile. Wiem ze to tylko taka gra,  w ktorej wygrywa ta osoba ktora zaplaci wiecej za kolejne   piwo. Po to w koncu ona tu stoi. Mi zostalo pol szklanki. Bede ja pil powoli. Chce zeby ta chwila trwala wiecznie.

…bez sensu. Wkladanie kobiecie penisa przez internet bez zadnych zobowiazan stalo sie dla mnie nudne. Nawet i ten akt winien miec w sobie szczypte uczucia ktora dodaje zawsze smaku temu co sie robi.  Wracam pamiecia do tego co bylo kiedys, do tych ludzi ktorzy byli dla mnie w pewnym okresie jakas wartoscia. Patrze na siebie samego, zatrzymanego w pustce ktora wciaz ogarnia mnie calego. Dzis jestem samotny jak nigdy. A przynajmniej zawsze sie tak mowi ” jak nigdy przedtem”. W oczach mam lzy ktorych nikt nie umie wytrzec lub wysuszyc. Serce jest wciaz pelne nadziei ze ktoregos dnia stanie sie ta chwila w ktorej przestane plakac, chwila w ktorej zaczne zyc w swoim marzeniu…

Pochloniety przez chwile ktore nazywam wskaznikiem ku nowej przyszlosci. To cos drgnelo. Ocknalem sie w innej rzeczywistosci w ktorej wstawanie rano juz jest piewsza przeszkoda ktora staram sie pokonac. Inne twarze, rywale ktorzy sa jak szczury a ja jestem w walce, w wyscigu do kolejnego weekendu. Obiecuje sobie ze bedzie lepiej, ze los nie odwroci sie juz. Nie wybiegam marzeniami w przyszlosc. Zamykam je w kolorowym folderze. Nawet do marzen trzeba dorosnac.

…czuje kiedy budzisz sie rano. Wyobrazam sobie kazdy z mozliwych gestow jakie mozesz zrobic otwierajac oczy. Zapamietalem je wszystkie, razem z tymi w ktorych masz rozrzucone wlosy po calej twarzy. Zaschniete klebki z potu. Uczucie splatania swoich mysli przewyzsza chwilami drazenie w rozdarciu. Mile chwile potrafia wiec leczyc to czego nie moze wyleczyc zycie. Samemu postawilem sobie diagnoze na temat tego wszystkiego co sie dzieje. Nieuleczalnie chory, na Ciebie. Zwalniam krok kiedy widze oczy odwracajace sie w moja strone. Czuje wtedy przyplyw nadziei ze moze to wlasnie jest to, ze moze skonczy sie czekanie na to wszystko. Po kilku kolejnych krokach zaslona wraca i robi moj swiat podobny do chlodnej jesieni. Zmierzam jednak ku kolejnemu dniu. Swoje bezwstydne mysli zostawiam tutaj zeby nikt nie poznal ze tak naprawde to chce tylko dotknac. Poczuc jak jej oczy zmieniaja swoj wyraz pod wplywem moich palcow miedzy jej nogami. Krotki gest ktorego spelnienie jest tak odlegle odemnie. W zwolnionym tempie i przy zamknietych oczach i tak widze wszystko. Nawet Ciebie kiedy szepczesz mi do ucha “powtorz to jeszcze raz”.

…stojac przed jasno swiecacym monitorem staralem sie odmierzyc jaki dzieli nas dystans. Niestety, przegladajac liste wynalaskow i swiatowych patentow jeszcze nikt nie wpadl na pomysl zmierzenia tesknoty….tylko w odleglych myslach istnieje wszystko czego swiat nam zabronil….co zabral Bog i ludzie….zwiazani kajdanami tego co juz jest i czego nie da sie zmienic liczymy gwiazdy ktore na niebie dzialaja dla nas jak listy w ktorych szepczemy slowa znane tylko naszym duszom…. swiat nie slyszy ale nie mozna mu tego miec za zle… jest taki wielki i zabiegany… mysli stojace w miejscu czyli te ktore przyszlo nam przezyc nie sa faworytami w zadnej z ekscytujacych chwil….rysuje na niebie serce wiazac ze soba niewidzialnym sznurkiem kilka przypadkowych gwiazd.. czekam na sen patrzac na swoj niebny rysunek… czekam az w tym snie bede cie mogl znow uwodzic.. kusic twoje mysli do bycia ze mna w zniewolonych pozycjach… wtedy zapominamy o calym swiecie… nie istnieja pojecia wczoraj czy jutra… zamykam oczy tulac sie do swojej poduszki z milionami kulek w srodku… moj list jest zamkniety a niesie ci go jasny ksiezyc….

Poniedzialek

Dzien pierwszy. Chociaz nie, wszystko sie przeciez skonczylo juz wczoraj. Dzien ktory obmyslalem sobie juz od kilku lat, nie przypuszczalem ze bedzie jaki byl. Pozegnanie ze starsza osoba ktora macha do ciebie dlonia majac w oczach male lezki jest czyms dosc specjalnym. Liczylem kazda godzine ktora mijala. Przerwa ktora zawsze mam byla moja ostatnia wieczerza jak to ktos dosc konkretnie nazwal. Na samym koncu pozegnalem sie ze swoim managerem. Tak mnie trzymal w uscisku ze trudno bylo zlapac oddech. Powstrzymywalem lzy z calych swoich sil. Odczepilem klucze i zostawilem w biurku. Teraz moj zestaw kluczykow jest taki bardzo lekki, brakuje mi nawet tych trzech ktore oddalem. Wieczorem mowilem sobie ze moge sie uzalac nad tym wszystkim tylko do momentu kiedy po raz ostatni wyjde za szklane drzwi. Ten moment byl rowniez wazny. Ostatnie spojrzenie na moje biurko, fotel w ktorym zawsze siedzialem, lobby w ktorym istnialem przez 9 lat. W windzie powiesilem kartki, jakos sie trzeba pozegnac z cala reszta ludzi. W biurze zostawilem kartke, ktora specjalnie kupilem dzien wczesniej w sklepie. Na niej zostawilem dla kazdego z osobna podziekowanie za to ze byli, ze istnieli. Kazdy mial inne, bo kazdy byl inny. Momentami zastanawiam sie czy dobrze robie, czy nie popelniam jakiegos bledu. Oddalam od siebie jednak te mysli przerazenia. Staram sie myslec twardo w przyszlosc i uswiadamiac sobie ze to wszystko jest dla mojego dobra, ze to poczatek czegos nowego czegos co polepszy moje zycie, co moze go zmieni. Wiec, zeby o tym niejako zapomniec i odpoczac od wszystkiego na drugi dzien o 6 rano wyjechalem na plaze. Jestem z siostra, nie wiem czy to dobrze czy to zle. Pogoda narazie nie dopisuje, bo jest zimno choc juz nas przysmarzylo tak ze sie smarujemy kremikami. Zatrzymalismy sie wreszcie w wygodnym moteliku. Pierwszy raz widze kuchenke, nawet garnki jakies sa i zestaw nozy, widelcy i innych przyrzadow kuchennych. Wiec to sie bardzo podoba. Zaczalem czytac kolejna ksiazke. Obiecalem komus z kim sie wczoraj zegnalem ze nie przestane ich czytac. Mysle ze to jest swego rodzaju moje hobby, zeby kolekcjonowac to co czytam. Martwie sie o siostre. Nie wiem co by dla niej zrobic zeby sie ze mna nie nudzila. Siedzi ciagle na krzesle i sie rozglada w kolo. Moze dlatego ze jest zimno. Wygladam za okno przygladajac sie jeszcze widocznej plazy, biale fale uderzaja o brzeg. Milo jest tu wrocic. Milo odwiedzic miejsce w ktorym zawsze ukladam sobie jakos mysli. Moze i tym razem cos wydedykuje, obmysle kolejny plan na kolejny rok ktory trzeba bedzie przezyc po powrocie do domu.

Wtorek

Oboje powoli nabieramy kolorow. Chyba przez to stajemy sie ladniejsi, piekniejsi niz wczesniej. Moja skora piecze w co niektorych miejscach, glownie na rekach. Stopy juz bola od chodzenia, tak jak rok temu. Oby tylko nie bylo tak zle jak wtedy. Ciagle sie martwie o siostrzyczke. Jestem juz chyba calkowicie przekonany ze moje towarzystwo nie jest czyms z czym ona czuje sie dobrze. Zmienila sie. Dawniej nie mozna bylo ja wyciagnac z basenu bo ciagle do niego chodzila, byla z innymi dziecmi w jej wieku. Teraz jest jakos inaczej. Stroni od wszystkiego i wszystkich. Boje sie ze stanie sie taka jak Ja. To nie bylo by za dobrze. Mam nadzieje ze starsi sie dogadaja i jakos przemoga w sobie to zeby mogla wyjechac do kuzynow. Tam jestem pewien ze bedzie sie czula o wiele lepiej. Najwazniejsze ze dzien byl bardzo sloneczny. Bylem dwa razy w oceanie. Myslalem ze woda bedzie o wiele zimniejsza, ale jak co roku po przelamaniu zanurzenia poziomu pasa sprawy staja sie o wiele lepsze niz sie przypuszczalo. Poplywalem sobie i polykalem troszke soli. Wypelnilismy z siostra lodowke owocami i bolkami. Chyba nam tego starczy juz do konca pobytu. Dzis odkrylem cos bardzo waznego. Kiedy ostatnio bylem tu sam, ani razu nie udalem sie do wesolego miasteczka noca. Tym razem nasz motel jest nieco blizej tego miejsca i wiele ludzi okolo godziny osmej wybiera sie w jego strone. To dlatego wieczorem zapada tu taka cisza. Jesli za rok znowu tu bede sam, to powedruje sobie tam noca. W koncu swiat noca wyglada tak bardzo odmiennie od tego za dnia. Wszedzie mrugaja swiatla. Slonce juz tak nie prazy. A kobiety sa wciaz piekne.

Sroda

Caly dzien czuje bol glowy. Nie powinienem tyle pic co wczoraj. Dzis powiedzialem sobie “koniec z piwem” i oto siedze ze swoim kubkiem. Rano pojechalismy obejrzec latarnie morska w Cape May. Najtrudniejsze bylo na nia wejsc. Ledwo ale to ledwo do uczynilismy bo nogi sie uginaly i podemna i pod moja siostra. Na dodatek metalowe schody drzaly pod naszymi stopami dodajac specjalnego efektu strachu. Na gorze spotkalismy starsza pania ktora widziala ze jestem z aparatem i wpierw pokazala mi zarowke jaka jest uzywana zeby oswietlac latarnie. Moze zle to napisalem, zarowka ktorej swiatlo jest uzywane do rozswietlania? No dobrze. Wiadomo o co chodzi. Pozniej zaczela nam pokazywac fotografie starszego pana ktory jak pozniej wyjasnila byl tym samym panem ktory na dole sprzedal nam bilety. On pilnowal swiatla. I pewnie dalej pilnuje. Widzialem tez zdjecie zamarznietego oceanu przez ktory kiedys mozna bylo przejsc dosc duzy kawalek. Dzis pewnie by trzeba bylo byc Jezusem zeby to uczynic po wodzie. Ale kto wie, moze kiedys nastana takie czasy. Nasza mala wycieczka byla oddalona nieco od miejsca w ktorym mieszkamy. Zeby tam dojechac i wrocic trzeba przejechac przez urocze miasteczko w ktorym jest kilka przystani dla malych jachtow. Bardzo mi sie podoba jak one sobie tak rowno stoja przywiazane. Ta atmosfera nieco unikatowa. Kiedys juz bylem w podobnym miejscu. Zdjecie ktore tam zrobilem wciaz pamietam. Popoludnie oczywiscie spedzilem prazac sie dalej na sloncu. Dzis juz bez wchodzenia do wody. Godzinny spacer bez jakiegokolwiek myslenia rozloznia mnie. Jest znowu wieczor a pogoda jest sliczna. Bylismy dzisiaj w wesolym miasteczku czy jak to sie teraz popularnie nazywa. Nie jezdzilismy na niczym, siostra sobie wymyslila ze chce miec miekka kurtke z kapturem na ktorej specjalnie dla niej wysprejowano artystycznie slowo “Barbie”. Dlugo trzeba bylo czekac bo prawie poltorej godziny, bo sie cos panowie obijali. Jednak czasem takie czekanie bywa bardzo ciekawe. Sprawdzilismy oboje swoje e maile w kafejce internetowej. Ja wiem ze ksiazka ktora zamowilem juz przyszla albo jest juz w drodze. Tak sobie siedzac na lawce patrzylismy jak mijaja nas tlumy ludzi. Bardzo lubie tak siedziec i patrzec na rozne twarze rozne sylwetki. Tak, zwracalem szczegolna uwage na dziewczyny ktore pozwalaly sobie na chodzenie w bikini, chyba dlatego ze niedaleko jest park wodny, ale dlaczego nie, jesli nie ma komu wlozyc to chociaz sie czlowiek oczyma nacieszy. Dzisiaj sobie zaplanowalem ze w przyszlym roku jesli tu przyjade to odwiedze lotnisko ze starymi samolotami na ktore namiary dala nam starsza pani na gorze latarni, jak rowniez jakas stara wioske do ktorej znaki widzialem jadac z latarni. Nie chcialem juz siostry ciagnac do niej bo nie wiedzialem jak daleko jest. Jednak samemu to jest najlepiej, czas jest zorganizowany tak jak ja chce i kiedy chce. Mimo wszystko nie jest tak zle. Mam nadzieje ze siostra milo spedza czas, dosc spokojnie a moze nawet za spokojnie. Ale wlasnie tak Ja lubie. Zostaly nam jeszcze dwa dni, oby zostalo na tyle jedzenia.

Czwartek

 Zmeczenie daje sie we znaki. Tak to zwykle bywa na wakacjach. Czlowiek jest bardziej zmeczony fizycznie niz w domu. Ale tylko fizycznie. Poranek zastal nas nieco pozniej niz poprzednio. Mozna by powiedziec ze zaspalismy i jedlismy sniadanie kiedy panie przyszly zeby posprzatac i wyrzucic smieci. Wreszcie udalo mi sie namowic siostre do tego zeby poszla ze mna do wody. Fale byly nieco zabojcze bo kilka razy czulem sie jakbym sie normalnie topil. Najwazniejsze jednak bylo to ze siostra weszla do wody i nieco sie zabawila. O to mi ciagle chodzilo. Popoludnie czesciowo spedzilismy w sklepie robiac ostatnie zakupy na jutro. Postanowilismy zrobic sobie dzien hamburgera znowu. Dawno ich nie jadlem i smakowaly jak rarytasowy owoc. Coz, to sa wakacje i czasem trzeba sie upchac takim jedzeniem. Na piatek zostawilismy sobie plan ze kupimy pizze. Poznym popoludniem stalo sie cos na co dlugo czekalem. Siostra powiedziala mi ze zaraz wraca. To oznaczalo tylko jedno, idzie w koncu ze swojego krzeselka zeby porozmawiac i pobyc z innymi osobami w jej wieku. Siedzieli pod parasolem. Zagladalem na nich raz po raz czy przypadkiem nie przyszlo im do glowy zeby gdzies powedrowac. Jednak tych chlopcow juz widzialem wczesniej i wiem ze oni nie wychodza poza motel. Co mi sie bardzo podobalo i bylo na reke. Po poludniu udalem sie na samotny spacer. Usiadlem sobie na drewnianym wysokim krzesle, powiedzmy ze to jest krzeslo, na ktorym siedza ratownicy. Nie bylo wiatru, cieple powietrze dmuchalo od strony ladu. Fale milo uderzaly o brzeg. Myslalem czego mi wtedy brakowalo, myslalem o swoich planach na kolejne dni. Ciagle sie boje tego co ma przyjsc, bo to dla mnie wielkie zmiany. Ta chwila w ktorej bylem sam i moglem sobie mruczec pod nosem. Uswiadomilem sobie ze tego wlasnie mi brakowalo, rozmowy z niebem. Mysle ze to jest najglowniejszy powod dla ktorego tak bardzo pamietam wakacje z zeszlego roku. To nie byl sam fakt ze mieszkalem sam. To byl fakt ze moglem sobie porozmawiac niejako ze swoimi myslami. To mi dalo wiele wspomnien. Zostal jeszcze jeden dzien, ostatnia szansa na zdjecia, na poczucie ze jest sie na plazy na wakacjach. W ostatnich minutach dnia potuptalem na krotki spacer. Po jednej stronie nieba blyskawice nad oceanem. Po drugiej stronie nieba, blyskawice nadchodzacej burzy. W srodku ksiezyc i blyskajace w jego blasku fale. Piekne.

Piatek

Czyli ze to juz prawie koniec. Ostatnie piwo wysaczam z puszki. To definitywny znak ze trzeba juz sie zaczac zbierac. Rano beda tylko zwykle formalnosci budzenia, zjedzenia sniadania, spakowania sie, oddania kluczy i ostatniego spaceru w strone brzegu. Dzisiaj slonce nie pokazalo sie wiec spedzilismy dzien na spacerach. Po poludniu zrobilem siostrze fotki nad brzegiem. Nawet popstrykalem u nas w pokoju zeby mama jak to ona mowi wiedziala jak mieszkalismy. Mysle ze odpoczalem sobie. W nocy jak co piatek byly pokazy zimnych ogni na ktore poszlismy drewniana kladka w strone oceanu. Po nich zrobilem zdjecia falom pomalowanym blaskiem ksiezyca. Takich fotek jeszcze nie robilem. Zawsze to jakies nowe i inne doswiadczenie bycia z siostra na wakacjach. Ciesze sie ze ze mna pojechala i obylo sie bez jakichs tragedii, jak narazie. Przeciez jeszcze musimy zajechac do domu. Zawsze sobie mowie ze wycieczka sie zaczyna w dzwiach domu i na nich rowniez konczy. Co bedzie dalej nie wiem. Mam nadzieje ze bedzie dobrze i ze to wszystko sie jakos ulozy. Moje przemyslenia nie doprowadzily mnie do jakiegos definitywnego sposobu myslenia na swoja przyszlosc. Przeciez nie wiem co stanie sie jutro, co stanie sie dzisiejszej nocy, lub jak to bedzie od Poniedzialku. Bedzie dobrze. Juz przeciez roznie bywalo i jakos sobie dawalem rade. Wystarczy byc soba i o tym nie zapominac. Na czym wiec to wszystko skonczyc? Prawie cytatem kogos madrego. Bylem, widzialem i przezylem.

…bywa ze siegam na blogi tylko po to zeby popatrzec jakie inne osoby maja dodane inni blogowcy… dziwi mnie to ze co niektorzy potrafia czytac 50 osob dzien w dzien… w sumie to im wspulczuje… czasem chyba mozna sprawdzic co kogo interesuje.. w koncu w jakims odniesieniu w jakiejs przestrzeni te wszystkie blogi maja ze soba cos wspolnego jakas mysl jakies przekazanie za ktorym dana osoba teskni lub ja interesuje…. Ja nie mam zadnych osob dodanych… i to jest wylacznie z wyboru po dniu w ktorym zobaczylem u kogos tych okolo 50 osob ;)))…

No ale… nie o tym chyba chcialem …  Wpierw musze odejsc od komputera po kolejne piwo.. coz.. ahh i chyba obetne sobie paznokcie bo znowu mi dokuczaja w klikaniu..

Jest zimne o dosc specyficznym smaku…zimne jak moje dlonie… jak dotyk…dlonie pachna mi pewnym plynem ktory uzywalem zeby umyc podloge.. chlorox…kiedys nienawidzilem tego zapachu..widac kwestia oswojenia….

Czym sie karmie? Marzeniem ze kiedys, a to kiedys niech nie bedzie zbyt dlugie, moglbym Cie dotknac…   “Cie”… wlasnie..niesprecyzowane okreslenie pozostawione do wypelnienia w chwili do tego dogodnej…..