Wiersze

kawalek wlasnego ja

, , 2

KAWALEK WLASNEGO JA

11/18/2006

 

w siebie

najbardziej wierzysz kazdego dnia

zanim zostawisz swoja dusze

na chlodnej powierzchni szkla

za warkocz ciagniesz kazdy dzien

pragnac slow ktorych nie ma

 

na rozstaju nocy z dniem

brakuje zwyklego chleba

 

krzyk

jasny piorun

na niebie wlasnego Ja

zabraklo juz gwiazd

dla duszy pokornego istnienia

 

masz znow wlasne chwile

ukryte za skorzanym murem

marzenia

nie dowie sie nikt

czego chciales, gdys niczego nie mial

 

skradziona dusza

zniszczony sens

cialo na kilku kosciach

nad wlasnym krzyzem napis “grzech”

brak sumienia

 

kiedy juz przyjdzie ten dzien

obmyjesz swoja twarz

odnajdziesz znow w gwiazdach gdzies

kawalek swojego nieba

 

Mysli w szeregu zbiurka!

, , 1

ukladam mysli w szeregu

tak aby nie pisnely ani jednego slowka

kiedy na nie patrze

sa tak strasznie nierowne

kazda w innym kolorze dnia

zachowuja sie jak dzieci

wiem ze zaraz sie rozpierzchna

ich krzyk zagluszy moj glos

beda sie mnie trzymac

jak owce pasterza

bojac sie wyjsc poza krag szczerosci

wobec siebie

patrza sie wszystkie na mnie

swoimi wiernymi oczyma

codzienne towarzyszki spaceru zycia

Niewolnicze mysli

, , 0

za każdym razem
czując powiew wiatru
widząc jak firanka się porusza
odwracając głowę
myślę, że to Ty przez okno
się do mnie wychylasz
marząc, że twoje oczy
mrugną do mnie, chociaż raz
lecz nie ma
ani jednego mrugnięcia
tylko zwilżone usta
namiętnie wychylają się do pocałunku
powietrza
dni i noce są przeznaczone na myśli
wyłącznie o Tobie
jak niewolnik podążam za nimi
oddając się każdym z ich zadań
daj głodnemu nawilżyć swoje usta
pozwól mu zaspokoić swoje oczy
niech cierpieniu będzie koniec
i spokój zawita

WAKACJE 2003

, , 0

Patrząc na Ciebie uśmiecha się me serce
Przeżyliśmy wspólnie kilka dni
Wiem, że żyjemy razem ciągle przecież
Ale to było inne bycie w dwóch
Twój uśmiech na twarzy przynosi mi radość
Głos tak wyraźny dźwięczy miło w uszach
Pamiętasz, jak szliśmy razem po plaży?
Tak wspólnie jak brat i siostra
Dziękuję Ci za Ciebie
Wskazanie drogi do prawdziwego bycia
Chcę Ci pomagać, chcę być i istnieć
Patrzeć jak wzrastasz jako dobry człowiek
Dziękuję za miłe wakacje
Siostrzyczko

przechodzac obok niewidocznego

, , 0

Moja podroż nie dobiegła końca
I bardzo dobrze
Próbuję odnaleźć swój własny kąt
A może tak właściwie samego siebie
Zdążając do celów, których może nie widać
Spiesząc się żeby z wszystkim zdążyć jeszcze
Przecież życie tak szybko ucieka
Tylko samotność, która otacza mnie
Otula swoimi delikatnymi dłońmi
Szepcąc mi do ucha życia przeznaczenie
Nie mogę się zmienić
Na to już jest za późno
A może nie powinienem szukać
Bo przecież zawsze nie widać tego
Co jest często tak blisko
Pozostaje, więc żyć
Przechodząc powoli przez to wszystko

JUZ CZAS TO SKONCZYC

, , 0

Pozostaliśmy już tylko wspomnieniem
Zapisanym w sercach listem lub zdjęciem
Na zawsze będąc tymi, kim chcieliśmy
Pozostając tylko na marzeniach
Nie żałuję ani jednej chwili
Którą dałem Tobie i którą Ty dałaś mi
Czas jednak uśmiechnąć się do siebie
Zamknąć książkę z przeszłością
I zapamiętać wszystko w sercach
Posuwać się dalej w swoich życiach
Ja będę wciąż sobą
Ty będziesz tą dziewczyną, którą znałem i znam
Za każdym razem
Gdziekolwiek byśmy się spotkali
Czy to bezpośrednio czy nie
Będziemy się uśmiechać na swój widok
Trzymając się czasem za ręce
Oglądając zachody słońca
Pozostaw mnie w swojej pamięci
Zdążajmy już
Bo drogi życia czekają na przetarcie
A kto wie
Może kiedyś znów
Spotkamy się jak kiedyś
Szukając siebie na rozdrożach dróg
Tęskniąc za następnym spotkaniem
Chcąc żyć
Razem

NADSZEDL CZAS NA ZMIANY

, , 0

Opamiętać się to taka trudna rzecz
Przecież nie wiem, kiedy i jak
Czasem nawet tego nie chcąc
Zapominając, że zabieram czyjeś życie
Już nadszedł czas
Zamknę swoje drzwi na troszku
Porozmyślam na swoim zamku
O sobie
O życiu
Istnieniu moim w życiu
Nie koniecznie chcąc osiągnąć przez to jakiś cel
Zamknę się żeby być zamkniętym
Odsuniętym od społeczeństwa
Wrócę do tego, kim jestem
Nabierając wartości, które niemal zaginęły
Umarły we mnie z biegiem dni
Rzeczywistość wymyła je jak wartki strumień
Wymywa glebę po burzy
Gdzieś we mnie jest jeszcze
Oryginalny kolor serca
Prawdziwy smak i sposób bycia
Mnie samego
Taki jest właśnie mój cel
To dziś wstanę z przyziemnej mgły
Otrząsnę wodę z ubrania
I podniosę do góry oczy
Bo odnajdę siebie
Już czas
Żeby odnaleźć własne sumienie

GDZIE TO JEST

, , 0

Niewiele dzisiaj mam
Tylko serce, które gdzieś jest tam
I małe oczka mrugające
Na ciebie wciąż spoglądające

Życia przeżyłem mały szlak
Dni, które kto wie ile są warte
Lecz stoję dziś sobie tak
By ci pokazać mego życia szlak

Tam były łzy a tam śmiech
Tutaj to nawet nie było mnie
A kiedy tak stoję tutaj dziś
To gdzie ja jestem, czy pociąg uciekł mi?

Lecz nie ma pociągu i szlaku wytartego
Bo każdy dzień nie podobny do innego
Jestem sobie tylko ja
I ona idąca ze mną za pan brat

Spójrz mi w oczy, dotknij dłoni mej
To jest ten świat uroczy, którego kawałek jest w niej
Podnieś ręce gdzie słońce jest
Życie się tu nie kończy to tylko przystanek młodości twej

jestesmy tylko ludzmi

, , 0

Nazywamy się ludźmi
Bo wstajemy rano i jemy śniadanie
Biegnąc później do pracy
Żeby tylko się nie spóźnić
Życie ucieka nam jak błysk światła
Upadamy w tym życiu żeby się podnieść
I podnosimy żeby znowu szybko upaść
Bezbłędne są nadzieje głupców
Na to, że życie to spełnienie marzeń

Load More