WIERSZE

serce

, , 0

patrze na nich
maja rozne twarze
przewlekle choroby niedoskonalosci
wywiertane w ich oczach
nie smiej sie
wszystko jest inne i kazdy jest inny
nawet tak samo jest inaczej
w glebi ludzkiej duszy
nie znam twoich szeptow
ktore krzycza w myslach
widzisz?
o wschodzie slonca zapomne
rozbiore sie wtedy z pozostalosci
swojej nieskromnosci
wmowie sobie ze twoje momentalne istnienie
to byl tylko sen
mysli zmian zaistnieja
by roztrzaskac sie jak kazde szklo
w drobnych kawalkach
wiec moze nie mow lepiej nic
zinterpretuje cisze jako wzajemne zrozumienie
przebacze wtedy sobie wszystko
ty przyjdziesz i odejdziesz
by znow wrocic
za kazdym razem z inna twarza, innym sercem
juz zapomnialem
po ktorej stronie bije moje
serce

na wyciagniecie reki

, , 0

..istnieje bo tak sobie kiedys powiedzialem
ze bede, zablysne jakims swoim swiatelkiem
na niezbadanym oceanie zycia
ale tylko w moich oczach spokojnym
wszystkie inne oczy moga widziec znaczne zmiany
w zadumie spogladam na mijajace mnie na chodniku twarze
za niektorymi sie ogladam
jak samiec
inne przypominaja mi niestabilnosc czlowieka
nierozsadek ktory uderza kazdemu z nas wczesniej lub pozniej
do glowy
patrze nie po to aby w kazdym odnalesc pocieszenie
ze istnieje chociaz jeszcze jeden ktosik
ktoremu wszystko lub co nieco sie w tym zyciu
w miare nie podoba
patrze na nich po sa ludzmi
takimi jak ja
wiec co takiego maja oni, ze ja tego nie mam?
dzis chcialbym zeby ktos wzial mnie za reke
i byl ze mna bardzo szczery
popatrzyl mi w oczy bez niczego chcenia
bez wilczej w tych oczach psoty
wiec to jest ten drobny szczegol
jeden przyznaje z dosc bardzo wielu
w ktorym wyobraznia powinna byc zupelnie
nie dozwolona

drzewo

, , 0

slowa
przychodza w nietypowy sposob
czesto korci zeby miec ze soba kartke i dlugopis
staram sie je pamietac
odkladam do nie zakurzonej polki pamieci
slowa, ktorych znaczenie nie musi miec zadnego sensu
jak obraz samotnego drzewa
w srodku zimy
spowianego szalikiem mgly
stalem przed nim nie slyszac nic
tylko cisza i zapach sniegu
snieg ma zapach? a moze to mroz?
konary bez lisci, liscie pod sniegiem
wymedytowany obraz pamieci
i juz znikl

wychodzac

, , 0

byla jeszcze noc
kiedy wychodzilem z domu
a on siedzial na chodniku
przez moment zadrzaly mi nogi
musialem przejsc obok, oddzielal mnie od samochodu
nie chcialem zeby sie ruszal
wolalem go tam gdzie byl
stulony

czarny kot

kilka pytan

, , 0

co teraz robie?
siedze, podniecony
nie moge wymazac z pamieci obrazkow swojej wyobrazni
pije wode zeby nie zrobic kolejnej glupoty
to co zrobie sam to nic
to co powiem dzies w swiat to zupelnie inna sprawa
wypieranie z siebie wszelkich niemoralnych w pierwszym momencie chwil
trwa, sie okazuje, dosc dlugo
ale wszystko staje sie z czasem osiagalne
i w ten sposob czlowiek staje sie odwazniejszy

czego chce?
bialej, ciasnej bielizny
ale nie na mnie, na niej

co zaraz zrobie?
uciekne w inny swiat
polityka, przemoc, zamachy, grozby wojen
wielkie mocarstwa walczace jak zabawki
ksiazke, na szczescie nie wezwanie do woja

co bedzie jutro?
napewno bedzie kolejny dzien zaraz po tym glupim dzwonku rano
nie lubie tego dzwieku, ale specjalnie go mam
zeby mnie ciagnal z poduszki za uszy
juz nie drze
moze to dobrze, moze bedzie lepiej
jeszcze tylko troche snu na nakladke

chce mi sie
uderzam sie reka w twarz
odwracam oczy od imion
skupiam swoje mysli na nicosci swiata
tak jak kiedys kiedy medytowalem
no wlasnie, a moze trzeba wrocic do tego pozytecznego hobby
ktore nie potrwalo zbyt dlugo
niemal jak paciez
zabraklo 8 minut codziennie tylko na to
zeby posiedziec z zamknietymi oczami

ide
i tak mi sie chce

rano

, , 0

chcialby, zeby to bylo jak przebudzenie
nawrocenie syna marnotrawnego
patrze do kosza i nie widze puszek / butelek
glowa nie boli z innego powodu

wciaz jestem
moze to jest najwazniejsze
nieistotne dlaczego tak sie stalo
po prostu, oddycham zimnym powietrzem
przygladam sie jak wstaje nastepne rano
przez okna jadacego samochodu
ciemnosc zaczyna jasniec
chmury nabieraja ksztaltow i kolorow

nie wiem czy lubie poniedzialki
najgorzej zaczac
wplatac sie w wir zdarzen
zeby sie obudzic wieczorem, po pracy
doznajac 8smiu minut spokoju

sen

, , 0

patrzylem w gwiazdy
okiem wieku ktorego juz nie ma
blyskotliwe wspomnienia marzen
nie jestem juz taki
ale innosc nie straszna mi wcale
w nich trzech wciaz odnajduje swoj kompas zycia
blyszczacych jak dawniej
tej zimowej nocy
pokomplikowaly sie sprawy, ktos by powiedzial
wiersz juz wierszem od dawna nie jest
zostaly mi tylko oczy
glodne, ciekawe, czesto zwariowane
bywaja tez roztropne chyba
mnie przykrywa juz swoja koldra sen
gdzies, komus wlasnie sie koncza marzenia
drazniacy dzwiek budzika przekresla granice mysli
co jutro z niego zapamietam?

drzenie

, , 0

pragne tak jak pragnie mezczyzna
jestem nim stworzony
z czesci ktore mnie nim uwidoczniaja
drze budzac sie ze snu
glod
podzielna uwaga na niepodzielne sprawy
rozblakane mysli
z tym sobie trzeba poradzic
patrze na granicy ciepla i chlodu
dotykajac nosem czystej szyby
moj widok
na szczescie jest w nim kawalek
nieba

…dla ciebie….

, , 0

mowie
ale co z tego
kiedy w myslach uciekaja slowa
ktorych znaczenie znasz tylko ty

zapominam o swoim istnieniu
po to aby zaistniala chwila
ktorej nie bede zalowal
do konca

modle sie o lepszy koniec
czasem ten moj
bo nigdy nie wiem kiedy
przyjdzie ten moment

za jedna chwile ktora kradnie mi zycie
ja kradne inna
posiadam ich caly zbiorek
tylko moich prywatnych mysli

krzyczysz czlowieku czasem do ludzi
aby wyciagneli swoje dlonie
za bratnia dusze oddal bys zycie swoje
za oddech oddal serca drgniecie

w ciemnych pokojach mysli
odnajduje wlasne cienie
na scianach wypisane moje imie
czarnym sprejem

chowam sie nawet przed ksiezycem
choc tak naprawde pokazuje tak wiele
nie kazdy umie, czytac slow tajemnice
nie kazdy potrafi czuc przerazenie

dlaczego nie mozesz podejsc
calkiem rozebrana
tylko twego chce ciala
smaku ust na swojej skorze

za wielki cel w moich ciemnych cieniach
ktorych widok cie przeraza
nie mosisz mowic mi nic
rozumiem

kiedys znajdziesz w mojej kieszeni
pozegnalny list
zapamietaj ze kocham naprawde
a wszystko nie znaczy nic

na krawedziach mysli czasem siedze
jak na drewnianym parapecie
wybieram zawsze droge powrotna
bo nigdy nie wiem kogo moge spotkac w wylocie

ten widok to tylko takie zludzenie
ze mozna zawsze zrobic ten jeden krok
za kazdym sludzeniem jest realnosc
ja nie jestem zludzeniem

przybylo mi lat
juz nie jest tak latwo jak kiedys
to wszystko zmienilo sens
stalo sie bez wartosci

krzycze, bo krzyk zamienia moje slowa
w wezyk niespelnionych zdarzen
za nim ucieka kazde zdarzenie
znika twoja dlon w moich wlosach

podejdz naga
nie boj sie
to tylko ja
to tylko moje oczy

…gdzies…jestes…

, , 0

brak slow
zjawias sie, odchodzisz
niewyrazista linia rzeczywistosci
pomiedzy plaskimi dnami
kojacy jest usmiech na twarzy
kiedy wlosy opadaja na oczy
powieki ocieraja sie o laskoczace kosmyki
szepcze slowa
zeby nikt nie poznal moich mysli
klekajac na dnie marzen
niebo jest juz takie czarne
nie, to nie czarnosc
to jego ciemna niebieskosc w nocy

nie mowie swoich mysli
wstydze sie
powiesz nie
ja siebie nie rozumiem
nie probuj

serce wyrwane w pelnym drzeniu
za drzwiami powiek obrazki
przemijajace chwile nieistnienia
pozostal zal
nie wykorzystalem szansy
zycie pogalopowalo
a ja zostalem
na starym brudnym dworcu
ktorym nazwalem swoj dom

na scianach widze obrazki swoich krzykow
znam kazdy ich ulamek
za szyba jest granica mojego wzroku
tam po ciebie siegam
pamietasz jeszcze nasz adres?
kiedys byl zapisany w sercu
moim i twoim

chociaz nie
ciebie jeszcze nie ma
takiej wiesz, naprawde
zeby twoje wlosy otarly sie o mnie
mam laskotki
takiej ktorej szept drzy na wysokosci
mych uszu

zdeformowane mysli
wynik dlugiego siedzenia w jednym miejscu
znam na pamiec kazdy pociag
ludzie przyszli i poszli
usmiechali sie bez podania reki
wygazowany browar

w krainie swojej nieinnosci
przewracam strony zwyklej codziennosci
nazywam dni nie tylko numerami
bo nie kazdy jest komedia, sensacja lub dramatem
czekam
bo tam za ta juz stara szybka
wierze
ze
ty sie pojawisz
udowodnisz mi swoje istnienie

Load More